Regionale Energiestrategieën

Door het ondertekenen van het klimaatakkoord is afgesproken dat wij in 2030 70% van alle elektriciteit uit hernieuwbare bronnen halen. Eén van de afspraken uit het klimaatakkoord is dat de 30 Nederlandse energieregio’s moeten gaan onderzoeken waar en hoe zon- en windenergie opgewekt kan worden. Zo wordt onder andere zichtbaar waar per regio ruimte is voor zonneparken. Elke regio beschrijft hiervoor hun eigen keuzen, ambities en mogelijkheden in een Regionale Energiestrategie (RES).

Het is duidelijk dat dit beleid effect sorteert, aangezien in veel Nederlandse gemeenten initiatieven voor de ontwikkeling van zonneparken worden opgestart. Uiteindelijk zijn er meer initiatieven dan er daadwerkelijk vergund kunnen worden. Deze initiatieven leggen een beslag op de beperkte mankracht bij gemeenten en op de schaarse netcapaciteit die beschikbaar is. Daarnaast kan het ook onrust in de omgeving veroorzaken, alsmede (valse) hoop bij grondeigenaren. Niet alle initiatieven zijn even kansrijk en voor gemeenten is het van groot belang om de juiste initiatieven te ondersteunen en uiteindelijk te vergunnen. Lange termijn-draagvlak is uiteindelijk de belangrijkste succesfactor voor de energietransitie.

Locatiekeuze

De locatiekeuze is daarbij een van de belangrijkste criteria. Locaties met een industriëler karakter, reeds bestemde terreinen (zoals tuinbouwgebieden en industrie), minder productieve landbouwgronden (zandgronden en graslanden), of locaties waar de zichtbaarheid en/of het aantal omwonenden beperkt is, zijn van nature kansrijke gebieden. Dankzij heldere kansenkaarten en afwegingskaders kan op een objectieve manier het kaf van het koren gescheiden worden, zodat minder gewenste initiatieven vroegtijdig terzijde geschoven kunnen worden. Naast de locatiekeuze is het ook van groot belang dat er wordt gekeken naar de toekomstige beschikbaarheid van aansluit- en transportcapaciteit van de opgewekte elektriciteit.